مبلمان، یک هنر در طراحی دکوراسیون است نه یک وسیله!
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۹۳۲۸۵
اولین انتخاب برای طراحان داخلی، مبلمان است. آنها از این ابزار برای بخشیدن نمایی متفاوت به فضای منزل استفاده می‌کنند.
یک دست مبل، در اکثر مواقع تعیین‌کننده این است که سایر عناصر، چه چیدمانی داشته باشند و به چه ترتیبی قرار بگیرند تا زیبایی دکوراسیون، کاملا ملموس باشد؟
در حقیقت، هر شخصی برای یک دکورسازی شیک و خیره‌کننده، به حضور مبل‌ها نیاز دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگر می‌خواهید انرژی حاکم بر فضای منزل‌تان را قدرت ببخشید و نقاط بی‌روح و مرده محیط را زنده کنید، ابتدا به طراحی دکوراسیون‌تان نگاهی بیاندازید. کم‌وکاستی‌های آن را مشخص کنید و شکل چیدمان را از نظر بگذرانید. در واقع، هیچ‌چیز به اندازه عناصری که در فضا برقرار هستند، در افزایش ارزش منزل اهمیت ندارند.
میان همه عناصری که شما به‌منظور زیبایی‌شناسی یا کاربردهایی که دارند، خریده‌اید، مبل‌ها بخش مهمی از دکور هستند که با خود شکوه و زیبایی به ارمغان می‌آورند. آنها درعین اینکه خصلتی کاربردی دارند، یک تجربه بصری لذت‌بخش به انسان می‌دهند.
مهم‌ترین ویژگی دیگری که مبل‌ها دارند، این است که با ترتیب قرارگیری خود، حرکت در منزل را جهت‌بندی می‌کنند و ایده‌ای برای چیدمان سایر عناصر دکوری و کاربردی می‌دهند. اینها دلایل خوبی برای حضور مبل‌ها در منزل شما نیست؟
تاثیر مبلمان در ارضای راحت طلبی انسان هاهرچقدر که زمان جلوتر می‌رود، افراد برای رسیدن به راحتی و رفاه جسمی خود، سعی می‌کنند راه‌های جدیدی را کشف کنند و دسترسی خود را به تجهیزات و وسایل بیشتر، افزایش دهند. گردآوری مبل‌ها در اطراف هم در فضای منزل، یکی از ترفندهایی بود که انسان‌ها آن را برگزیدند.
این عنصر کاربردی و زیبایی‌بخش، ضمن کمک به نشستن و ایستادن آسان بزرگ‌سالان و کسانی که از مشکلات مفصلی رنجیده هستند، زمینه بازی و تفریح کودکان را هم فراهم می‌آورند و بستری برای استراحت و درازکشیدن، بعد از یک روز کاری سخت هستند.
مبل‌ها، نورپردازی منزل شما را تقویت می کنندقبل از هرچیز، اجازه دهید این نکته را یادآور شویم؛ خانه‌هایی که ظاهر مدرنیته‌ای دارند، طراحی دکوراسیون آنها مدرن است و مبلمان، مهم‌ترین عضو در این طراحی هستند که اگر سبک جدیدی داشته باشند، می‌توانند موجب تقویت نور جریان‌یافته در منزل و بزرگ نشان‌دادن فضا باشند.
مبل‌های مدرن که دارای طرح‌های رنگی روشن و ساده هستند، با جذب نور خورشید و پخش آن در سراسر منزل، روشنایی را در فضا برقرار می‌کنند و می‌توانند مکملی برای ایده‌های دیگر در راستای طراحی معماری داخلی باشند.
سبک های مختلف مبلمان در دکورسازی، برحسب شکل و شمایل طراحیخلاف زمان‌های قدیم که طراحی دکور بر پایه فرش و پشتی‌ها استوار بود، امروز هر منزلی، برای داشتن جلوه بصری چشم‌نواز و پاسخ به حس رفاه‌طلبی ساکنان خود، نیاز مبرمی به مبل‌ها دارد. این سرویس‌های شکیل، سبک‌های متعددی دارند و هر سبک براساس استانداردهای خاص خودش طراحی شده است. ما در ادامه، مدل‌های پایه‌ای این عناصر را معرفی کردیم و از کاربری منحصربه‌فرد آنها، مطالبی را شرح دادیم.
مبلمان قطعه ایتعداد قطعات رایج این مبل‌ها بین 3 و 5 عدد است. چنین عناصری به شما این امکان را می‌دهند که برحسب سلیقه و متراژ فضایی که در اختیار دارید، چیدمان‌های متنوعی را در نظر بگیرید. البته 2 سبک چیدمان متداول آن، به‌شکل‌های L و U است.
مبل های تاکسیدوآیا تابه‌حال نام تاکسیدو را در سبک عناصر دکوراسیون شنیده‌اید؟ دسته و دیواره این مبل‌ها هم‌ارتفاع هستند، هیچ‌گونه پیچیدگی و انحنایی در آنها دیده نمی‌شود و همه خطوط، شکلی صاف و مستقیم دارند.
مبلمان تختیاسم این مبل‌ها، کارکرد آنها را بیان می‌کند، این عناصر، 2کاره هستند. روزها برای نشستن و شب‌ها برای استراحت و خوابیدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر منزلی با اتاق خواب کوچک دارید، به‌نظر می‌رسد که خرید این مبل، پیشنهاد خوبی برایتان باشد.
مبل بریج واتردر مبل‌های سبک بریج واتر، دسته‌ها به‌سمت پهلو خم می‌شوند و ارتفاعی پایین‌تر از تکیه‌گاه دارند. ظاهر منحصربه‌فرد این وسیله، تشخیص اینکه آیا سبک مدرن است یا کلاسیک را برایتان سخت می‌کند. در حقیقت، آنها طراحی شبیه به عناصر سنتی دارند ولی زمانی که روی تشکچه‌های نرم آن می‌نشینید، راحتی و آرامش سبک مدرن را از آن دریافت می‌کنید.
سبک‌های مختلف مبلمان در دکورسازی برحسب احساسی که از طراحی خود تراوش می کنندحسی که دکورسازی شما در منزل برقرار می‌کند، در چه سبکی جای می‌گیرد؟ سنتی و کلاسیک؟ مدرنیته؟ معاصر؟ یا سبک‌های نامحدود دیگری که سلیقه فردی شماست. مبل‌ها بسته به این حس‌وحال، در طراحی‌های ویژه‌ای وجود دارند که اغلب شما کم‌وبیش آنها را می‌شناسید.
مبل های سبک مدرنطراحی جدیدی که در سال‌های اخیر وارد معماری منازل شد و در چیدمان عناصر، خود را نشان داد، سبک مدرن است. در مبل‌هایی با این سبک، خطوط ساده هنری موج می‌زند، روشنی رنگ‌ها، محیط را دلباز می‌کنند و عناصری همچون فولاد، چرم، پلاستیک و وینیل در ساخت این آنها دیده می‌شوند.
مبل های سبک کلاسیکسبکهای نوستالژی و کلاسیک را همه می‌شناسید. مبل‌هایی با چنین طراحی و رنگ‌های رایج طلایی، قهوه‌ای و سایر رنگ‌های پرحرارت، حسی از گرما، صمیمیت، شکوه و تجمل دارند و بافت منزل را به تزئیناتی پیچیده و جزئی آغشته می‌کنند.
مبلمان سبک روستیکمبلهای سبک روستیک یا روستایی، با استفاده از چوب، پارچه کتانی و پنبه ساخته شده‌اند. رنگ‌های خاصی در آنها به‌کار رفته است که در تلفیق با جنس طبیعی‌شان، در منزل شما احساس سبز طبیعت را برقرار می‌کنند.
مبل های سبک نئوکلاسیکنئوکلاسیک، سبک جدیدی است که تجمل سنت و سادگی و آرامش مدرنیته را با هم دارد. مبل‌هایی با این سبک، از خطوط صاف به‌جای منحنی‌ها استفاده می‌کند و دارای رنگ‌های پیچیده و مجلل سنتی است. این مبل‌ها به کسانی پیشنهاد می‌شود که به طراحی دکوراسیون سنتی علاقه‌مند هستند ولی فضای کافی برای استفاده از وسایل سلطنتی بزرگ و جاگیر ندارند.
جمعبندیاگر به تناسب ظاهری و زیبایی‌شناسی دکوراسیون خود اهمیت می‌دهید، به فکر خرید یک مبلمان شیک و کاربردی، متناسب با نیاز و سلیقه شخصی خود، متراژ فضا و سبکی که معماری داخلی منزل‌تان از آن پیروی می‌کند، باشید. این عناصر، چنین قابلیتی را دارند که فضای خالی را به خانه‌ای که گرمای زندگی در آن جریان دارد، تبدیل کنند.
اگر از مشتریان سخت‌پسند هستید و گزینه‌های موجود در بازار را نمی‌پسندید، سفارش خود را در مجموعه تولیدی ایبلو به ثبت برسانید. استادکاران ماهر و نیروهای کاری متخصص، مطابق با آنچه که شما می‌خواهید و بهره‌گیری از موادی مرغوب و درجه یک، سعی می‌کنند ارائه‌ای داشته باشند که در وهله اول، کیفیت را نشانه می‌گیرد.
کد خبر 722499منبع: ایمنا
کلیدواژه: مبلمان مبل دکوراسیون داخلی بازار مبل قیمت شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق طراحی دکوراسیون مبل های سبک مبل ها سبک مدرن رنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۹۳۲۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از درشکه تا اتومبیل؛ یک قرن فرهنگسازیِ ناتمام
جابه‌جایی همواره یکی از دغدغه‌های مهم از زمان انسان‌های نخستین که کمتر سبک زندگی یکجانشینی داشتند تا انسان امروزی که پویایی، جزء جدایی‌ناپذیر زندگی‌اش محسوب می‌شود، بوده است. نیازی که پاسخ به آن در ابتدا به مدد حیوانات و بعدتر به واسطه پیشرفت تکنولوژی میسر شد، هرچند این بخش هم با چالش‌های خاص خود از بروز هرج‌ومرج تا گاهی اوقات نبود فرهنگِ کافی روبرو بود.
به گزارش ایسنا، سرعتِ محدود انسان برای جابه‌جایی باعث شد تا به حیوانات به چشم وسیله‌ای برای حمل‌ونقل نگاه کند که هرچند سرعت و توان بیشتری از خودش داشتند، اما بازهم تغییر چشمگیری در مدت زمان رسیدن به نقطه دلخواه ایجاد نمی‌کردند. در این شرایط بود که فکر ساخت وسایلی مانند ماشین‌دودی، طیاره، قطار و... به ذهنش رسید تا سختی‌ها را بر خود آسان کند. با این وجود وسیله‌ای که بیش از هر چیزی طی حدود ۱۳۰ سال گذشته توانسته پاسخگوی نیاز انسان به جابه‌جایی باشد، خودروها هستند که در این گزارش به آنها می‌پردازیم.
تا پیش از تولد خودروها، استفاده از کالسکه و درشکه برای رفت‌وآمد در میان مردم رواج داشت؛ چنانچه ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر فرنگ در سال‌های آخر عمرش دستور تاسیس شرکت درشکه‌رانی برای گسترش حمل‌ونقل در دارالخلافه طهران را داد که به دنبال آن حدود ٣٠ درشکه وارد شهر شد. بر همین اساس لازم شد برای حفظ نظم، قوانینی برای تردد وضع شود. از جمله اینکه درشکه‌ها و کالسکه‌ها برای ورود به برخی نقاط شهر از جمله محوطه کاخ گلستان نیاز به مجوزی شبیه طرح ترافیک امروزی داشتند.
نخستین اتومبیل در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار وارد ایران شد. از آنجایی که استفاده از آن در ابتدا تنها مخصوص درباریان و افراد ثروتمند بود؛ بنابراین به دلیل محدود بودن تعداد اتومبیل‌ها، نیازی به وضع قوانین مشخص برای استفاده از آن وجود نداشت. اما مانند هر وسیله دیگری، خودروها هم پیش از آنکه فرهنگ و قوانینی برای استفاده از آنها شکل گیرد، به مرور جای خود را در میان زندگی تمام اقشار جامعه باز کردند.
در واقع باید حدود یک قرن قبل را تصور کنید که فردی از پشت درشکه‌ای که هدایت آن با کشیدنِ افسار اسب یا قاطر امکان‌پذیر بوده، پایین می‌آید و صرفا با یادگیری برخی مفاهیم ابتدایی پشتِ فرمان وسیله‌ای می‌نشیند که دیگر هدایت آن تنها به زور و بازوی خود و اندک شعور حیوانش وابسته نیست و باید همزمان حواسش به گاز، ترمز، دنده، فرمان و... باشد! در این شرایط البته وضعیت برای پیادگان هم بهتر نبود، کسانی که هیچ اطلاعاتی از سرعت و شتاب اتومبیل نداشتند و بعید نبود مثلا بازیگوشی یک کودک هنگام رد شدن از خیابان باعث تصادفی جبران‌ناپذیر شود.
از طرفی افزایش تعداد اتومبیل‌ها در سطح شهرها در شرایطی رخ می‌داد که کوچه‌ها و خیابان‌های خاکی، زیرساخت لازم برای حضور این تعداد خودرو را نداشتند، خبری از خط‌کشی معابر، چراغ راهنمایی و رانندگی و... نبود و نظمیه‌چیان هم آموزشی برای نظارت بر قوانین مرتبط با این ساخته دست بشر ندیده بودند. در این بی‌قانونی هم احتمالا حق با کسی بود که زودتر می‌پیچید، صدای بلندتری برای داد زدن داشت، در محله خودشان رانندگی می‌کرد و بچه‌محل‌ها هوایش را داشتند و... .
با این وجود روند استفاده از اتومبیل کم و بیش به همان سبک اولیه تا زمانی که نخستین قربانی را بگیرد ادامه داشت. اما ماجرا از چه قرار بود؟ درویش خان که یکی از افراد اثرگذار موسیقی ایرانی و عامل ایجاد تنوع در ساز تار بود، در یکی از شب‌های پاییزی سال ۱۳۰۵ خورشیدی که سوار بر درشکه درحال بازگشت به خانه بود با یک اتومبیل تصادف کرده و بعد از ۵ روز از دنیا رفت و اینگونه بود که خطرات وسیله‌ای که قرار بود کمکی به بشر باشد، بیش از قبل مشخص شد.
احساس خطر در کنار هرج‌ومرج، بی‌قانونی و شکل نگرفتن فرهنگ استفاده از خودرو سبب شد تا در سال ۱۳۰۵ خورشیدی، داشتن تصدیق یا گواهی‌نامه برای رانندگی اجباری شود و به دنبال آن دو سال بعد، اولین قوانین مربوط به رانندگی تنظیم و اداره نظمیه هم موظف به نظارت بر اجرای قوانین شود. البته اولین آیین‌نامه کامل قوانین راهنمایی و رانندگی سال ۱۳۱۸ تصویب شد که از آن به عنوان مادر قوانین راهنمایی و رانندگی یاد می‌شود.
حالا دیگر تقریبا ۱۰۰ سال است که قوانین راهنمایی و رانندگی در ایران شکل گرفته؛ با این وجود گاهی برای رعایت یک قانون مشخص مانند بستن کمربند ایمنی، بهترین راهکاری که باعث فرهنگسازی می‌شود درنظر گرفتن جریمه است! درواقع اینجاست که قانون برای برطرف کردن هرج‌ومرج به کمک فرهنگ آمده، اما به نظر می‌رسد برای موارد دیگر که وابسته به موضوعات ترافیکی نیستند، مانند بوق نزدن در هر ساعتی از شبانه‌روز در کوچه‌ها و پس‌کوچه‌ها، فحش ندادن هنگام رانندگی، نیفتادن پشت آمبولانس، بوق زدنِ بی‌دلیل در ترافیک‌های طولانی و... هنوز کار زیادی تا رسیدن به نقطه فرهنگی مطلوب داریم!
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد